Ekim ayının sonundan itibaren, tekstil endüstrisindeki işçilerin Bangladeş'in başkentinde ve çekirdek endüstriyel alanlarında önemli bir maaş artışı talep eden birkaç arka arkaya protesto günleri olmuştur. Bu eğilim aynı zamanda giyim endüstrisinin ucuz emeğe olan uzun vadeli yüksek güveniyle ilgili tartışmalara yol açtı.
Tüm meselenin arka planı, Çin'den sonra dünyanın en büyük ikinci tekstil ihracatçısı olarak Bangladeş'in yaklaşık 3500 giyim fabrikasına sahip olması ve yaklaşık 4 milyon işçi çalışması olmasıdır. Dünyanın dört bir yanındaki tanınmış markaların ihtiyaçlarını karşılamak için, tekstil işçilerinin genellikle fazla mesai yapması gerekir, ancak alabilecekleri asgari ücret sadece 8300 Bangladeş taka/aydır, bu da yaklaşık 550 RMB veya 75 ABD dolarıdır.
En az 300 fabrika kapatıldı
Geçen yıl yaklaşık% 10'luk sürekli enflasyonla karşı karşıya kalan Bangladeş'teki tekstil işçileri, tekstil endüstrisinin işletme sahipleri dernekleriyle yeni asgari ücret standartlarını tartışıyorlar. İşçilerden gelen son talep, asgari ücret standardını 20390 Taka'ya neredeyse üç katına çıkarmaktır, ancak işletme sahipleri sadece 10400 Taka'ya kadar% 25'lik bir artış önermiş ve bu da durumu daha da gergin hale getirmiştir.
Polis, bir hafta süren gösteri sırasında en az 300 fabrikanın kapatıldığını belirtti. Şimdiye kadar protestolar iki işçinin ve düzinelerce yaralanmanın ölümüyle sonuçlandı.
Bir giyim çalışanı sendika lideri geçen Cuma günü Levi ve H&M'nin Bangladeş'te üretim durakları yaşayan en iyi küresel giyim markaları olduğunu belirtti.
Düzinelerce fabrika çarpıcı işçiler tarafından yağmalandı ve kasıtlı hasardan kaçınmak için yüzlerce kişi ev sahipleri tarafından kapatıldı. Bangladeş Giyim ve Sanayi İşçileri Federasyonu (BGIWF) başkanı Kalpona Akter, Agence France Presse'ye, durdurulan fabrikaların “ülkede neredeyse tüm büyük batı markaları ve perakendecileri için kıyafet üreten birçok daha büyük fabrika” olduğunu söyledi.
“Markalar arasında Gap, Wal Mart, H&M, Zara, Inditex, Bestseller, Levi's, Marks ve Spencer, Primary ve Aldi.”
Primark sözcüsü, Dublin merkezli hızlı moda perakendecisinin “tedarik zincirimizde herhangi bir kesinti yaşamadığını” belirtti.
Sözcü, “Bazıları bu dönemde fabrikalarını geçici olarak kapatmış olan tedarikçilerimizle hala temas halindeyiz” diye ekledi. Bu etkinlik sırasında hasar gören üreticiler, alıcı siparişlerini kaybetmekten korkarak işbirliği yaptıkları marka isimlerini açıklamak istemiyorlar.
Emek ve yönetim arasındaki ciddi farklılıklar
Giderek şiddetli duruma yanıt olarak, Bangladeş giysi üreticileri ve İhracatçılar Derneği (BGMEA) başkanı Faruque Hassan, endüstrinin durumunu da yaktı: Bangladeşli işçiler için böylesine önemli bir maaş artışı talebini desteklemek, batı kıyafet markalarının sipariş fiyatlarını artırmak için ihtiyaç duyduğu anlamına geliyor. Bu markalar, işçilerin maaş artışlarını desteklediğini açıkça iddia etseler de, gerçekte, maliyetler arttığında diğer ülkelere siparişleri devretmekle tehdit ediyorlar.
Bu yıl Eylül sonunda Hassan, Amerikan Giyim ve Ayakkabı Derneği'ne yazdı ve öne çıkacaklarını ve büyük markaları giyim emirlerinin fiyatlarını artırmaya ikna edeceklerini umuyordu. “Bu, Bangladeş'in fabrikaları zayıf küresel talep durumuyla karşı karşıya ve 'durum' gibi bir durumla karşı karşıya.
Şu anda, Bangladeş Asgari Ücret Komisyonu, ilgili tüm taraflarla koordine edilmektedir ve işletme sahiplerinden alınan teklifler de hükümet tarafından “pratik” olarak kabul edilmektedir. Ancak fabrika sahipleri, işçiler için asgari ücret gereksinimi 20000 Taka'yı aşarsa, Bangladeş'in rekabet avantajını kaybedeceğini de savunuyorlar.
“Hızlı moda” endüstrisinin iş modeli olarak, büyük markalar, tüketicilere Asya ihracat yapan ülkelerdeki işçilerin düşük gelirine dayanan düşük fiyatlı bir temel sağlamak için yarışıyor. Markalar, fabrikaları daha düşük fiyatlar sunacak şekilde baskı edecek, bu da sonuçta işçi ücretlerine yansıtılacak. Dünyanın en büyük tekstil ihracat ülkelerinden biri olan Bangladeş, işçiler için en düşük ücretlere sahip, tam ölçekli bir çelişki salgını ile karşı karşıya.
Batı Giants nasıl tepki veriyor?
Bangladeşli tekstil işçilerinin talepleriyle karşı karşıya kalan bazı tanınmış markalar da resmi yanıtlar yaptı.
H&M sözcüsü, şirketin işçilerin ve ailelerinin yaşam masraflarını karşılamak için yeni bir asgari ücretin getirilmesini desteklediğini belirtti. Sözcü, H & M'nin maaş artışlarını desteklemek için sipariş fiyatlarını artırıp artırmayacağını yorumlamayı reddetti, ancak şirketin tedarik uygulamasında, işleme tesislerinin ücret artışlarını yansıtacak şekilde fiyatları artırmasına izin veren bir mekanizmaya sahip olduğunu belirtti.
Zara'nın ana şirketi Index sözcüsü, şirketin yakın zamanda, işçileri tedarik zincirindeki işçileri geçim ücretlerini karşılama konusunda desteklemeye vaat ettiğini belirtti.
H&M tarafından sağlanan belgelere göre, 2022'de tüm H&M tedarik zincirinde yaklaşık 600000 Bangladeşli işçi, Bangladeş'teki minimum standardın çok üzerinde ortalama 134 dolarlık ücretle. Bununla birlikte, yatay olarak karşılaştırıldığında, H&M tedarik zincirindeki Kamboçyalı işçiler ayda ortalama 293 dolar kazanabilir. Kişi başına GSYİH perspektifinden bakıldığında, Bangladeş Kamboçya'dan önemli ölçüde daha yüksektir.
Buna ek olarak, H & M'nin Hintli işçilere yaptığı ücretler, Bangladeşli işçilerinkinden biraz daha yüksektir, ancak H&M ayrıca Bangladeş'ten Hindistan ve Kamboçya'dan önemli ölçüde daha fazla kıyafet satın almaktadır.
Alman ayakkabı ve giyim markası PUMA, 2022 yıllık raporunda, Bangladeşli işçilere ödenen maaşın asgari ölçütten çok daha yüksek olduğunu belirtti, ancak bu sayı, üçüncü taraf örgütler tarafından tanımlanan “yerel yaşam ücret ölçütü” nin sadece% 70'idir. Kamboçya ve Vietnam'da Puma için çalışan işçiler, yerel yaşam ücret ölçütünü karşılayan gelir elde ediyorlar.
Puma ayrıca, bu zorluk tek bir marka tarafından çözülemediğinden, maaş sorunu ortaklaşa ele almanın çok önemli olduğunu açıkladı. PUMA ayrıca, Bangladeş'teki birçok büyük tedarikçinin, işçilerin gelirinin hane ihtiyaçlarını karşılamasını sağlayacak politikaları olduğunu, ancak şirketin politikalarını daha fazla eyleme dönüştürmek için hala “dikkat edilmesi gereken birçok şeyi” olduğunu belirtti.
Bangladeş'in giyim endüstrisi, geliştirme sürecinde çok fazla “siyah tarih” yaşadı. En tanınmış olanı, 2013 yılında Sava Bölgesi'ndeki bir binanın çöküşüdür ve burada birden fazla giyim fabrikası, hükümetin “binadaki çatlaklar” konusunda bir uyarı aldıktan sonra işçilerin çalışmasını talep etmekte ve onlara güvenlik sorunu olmadığını söyledi. Bu olay nihayetinde 1134 ölümle sonuçlandı ve uluslararası markaları düşük fiyatların tadını çıkarırken yerel çalışma ortamını iyileştirmeye odaklanmaya teşvik etti.
Gönderme: 15-2023 Kasım